Badanie kliniczne dla pacjentów z toczniem rumieniowatym

Obecnie nie prowadzimy rekrutacji do badań klinicznych dla osób dotkniętych toczniem rumieniowatym.

Jeśli chcieliby Państwo zostać poinformowani o rozpoczęciu rekrutacji w tym wskazaniu, zachęcamy do wypełnienia formularza rejestracyjnego.

W przypadku jakichkolwiek pytań zapraszamy do kontaktu telefonicznego
pod numerem 22 101 07 59 (pon.-pt. 8:00–17:00)

Toczeń rumieniowaty układowy

Toczeń to jedna z autoimmunologicznych układowych chorób tkanki łącznej, której przyczyna nie jest do końca znana, a całkowite wyleczenie obecnie niemożliwe. Charakteryzuje się wieloma różnymi objawami, a także bardzo zróżnicowanym przebiegiem- od postaci dość łagodnych (większość przypadków), do ciężkich, nawet zagrażających życiu. W Polsce choruje ok. 30-50 na 100 000 osób, z których większość stanowią kobiety w wieku rozrodczym.

Toczeń rozwija się u osób genetycznie obciążonych po zadziałaniu dodatkowego bodźca takiego jak:

  • ekspozycja na światło słoneczne,
  • zakażenie,
  • czynniki hormonalne,
  • niektóre leki,
  • niektóre substancje chemiczne.

Powstające w czasie zachorowania autoprzeciwciała uruchamiają proces zapalny doprowadzający do niszczenia zajętego narządu. Działają one na różne sposoby np. odkładając się w nerkach, skórze i naczyniach krwionośnych w postaci kompleksów immunologicznych atakując bezpośrednio krwinki i zmieniając aktywność komórek nerwowych i czynników biorących udział w krzepnięciu krwi.

Objawy tocznia dzielą się na „ogólne” oraz te wynikające z zajęcia poszczególnych narządów. Należy zaznaczyć, że choroba może mieć różny przebieg, w zależności które narządy zostały zaatakowane oraz w jakim stopniu. Najczęściej okresy zaostrzenia choroby występują na przemian z wycofywaniem objawów, a odpowiednie leczenie pozwala osiągnąć trwałą remisję oraz zapobiec wielu powikłaniom. Terapia musi być dopasowana przez lekarza indywidualnie, do każdego pacjenta- innego postępowania wymaga chory, u którego główną dolegliwością są bóle mięśni i stawów, a innego osoba z zajęciem nerek lub układu nerwowego.

Wszystkim chorym zaleca się unikanie słońca w czasie jego największej aktywności, wypoczynek, unikanie stresu, regularną ale umiarkowaną aktywność fizyczną, zapobieganie miażdżycy poprzez zdrowe odżywianie i utrzymywanie odpowiedniej masy ciała i zaprzestanie palenia tytoniu, profilaktykę osteoporozy, zapobieganie zakażeniom poprzez zachowanie zasad higieny oraz szczepienia ochronne (wykonywane w okresie niskiej aktywności choroby) oraz wsparcie psychologiczne.

Dalsze leczenie dostosowane jest do objawów, które występują u danego pacjenta. Najczęściej na zmiany skórne stosuje się miejscowo maści lub kremy zawierające glikokortykosteroid lub takrolimus, na bóle mięśni i stawów niesteroidowe leki przeciwzapalne bądź, a przy bardziej nasilonych objawach steroidy. Przy cięższych stanach chorobowych zajmujących narządy wewnętrzne (układ nerwowy, nerki, płuca) konieczne jest stosowania intensywnego leczenia immunosupresyjnego oraz aktywne zwalczanie innych stanów mogących zaostrzać chorobę.

 

Zarejestruj się do bazy BIOVIRTUS >>>